Als we het hebben over de slow fashion-beweging, verzanden we vaak in discussies over de specifieke verbeteringen die grote modespelers en eindgebruikers kunnen aanbrengen om een eerlijkere, duurzamere mode-industrie te garanderen. Maar wat als we het helemaal mis hebben? Wat als zelfs de meest stijlvolle eco-krijgers het modebos niet kunnen zien door alle biologische bomen? Kate Fletcher denkt van wel - en als de vrouw die de term 'slow fashion' heeft bedacht, spreekt, zouden we allemaal moeten luisteren.
De hoogleraar Duurzaamheid, Design en Mode aan het Centre for Sustainable Fashion aan de University of the Arts in Londen staat bekend als onderzoeker, schrijver en spreker over alles wat met slow fashion te maken heeft. Wat nog belangrijker is, zij was de eerste die de term gebruikte dat is sindsdien een vaste waarde geworden in het designwoordenboek. Gedeeltelijk definieerde ze slow fashion in tegenstelling tot fast fashion, en noemde snelheid een "bepalend kenmerk van de hedendaagse textiel- en kledingindustrie."
Fletcher beschouwt de meest voorkomende oplossingen voor de problemen van fast fashion echter als "technische problemen". Hoewel een overstap naar biologische vezels, het betalen van eerlijke lonen en een algemene verbetering van de arbeidsomstandigheden allemaal stappen in de goede richting zijn, raken ze niet de kern van wat slow fashion eigenlijk betekent. Voor Fletcher omvat slow fashion zoveel meer dan vertragen. Het ideaal van kleding van hogere kwaliteit, geproduceerd onder eerlijke omstandigheden in kleinere hoeveelheden, vormt de basis van de filosofie, niet het einddoel. Als we enorme hoeveelheden mode blijven kopen - zelfs eerlijke, biologische, duurzame mode - kan het echte probleem niet worden opgelost. Om het echt aan te pakken, moeten we onze eigen relatie met de kleding die we dragen heroverwegen.
De belangrijkste theoreticus van slow fashion wil dat haar geesteskind minder gaat over kleding en hoe ze worden geproduceerd, en meer over de manieren waarop mensen ermee omgaan. We zouden zoveel meer kunnen zijn dan consumenten als we mode herdefiniëren als alle manieren waarop we gebruiken, aanpassen , veranderen en verzorgen de kleding die we bezitten. Als we ons perspectief veranderen, zijn we niet langer passieve consumenten van de trends en stijlen die door merken en ontwerpers worden gedicteerd. In plaats daarvan wordt onze langzame beleving van mode een actieve en persoonlijke ervaring, omdat we voortdurend vorm elk individueel kledingstuk <<link naar Kintsugi-artikel>>, hoe langer we het bezitten en dragen.
Naast haar publicaties, zowel academische als populaire, illustreren Kate Fletchers projecten levendig hoe de slow fashion-theorie er in de praktijk uitziet. Voor 'Lifetimes' vroegen zij en onderzoekspartner Mathilda Tham vrouwen om modedagboeken bij te houden, zowel hun favoriete kledingstukken als kledingstukken die ze nog nooit hadden gedragen, te selecteren en de rituelen rond hun wasgoed te documenteren. De resulterende gegevens hielpen hen bij het ontwikkelen van toekomstscenario's rond snelle en langzame kleding, die een sterkere nadruk legden op het bewaren, selecteren, dragen en verzorgen van kleding.
We zouden allemaal onze eigen rol in het leven van onze kleding moeten herzien, inclusief de dingen die we al doen, evenals de dingen die we kunnen en moeten doen om ze langer mee te laten gaan. Volgens Kate Fletcher is dat het begin van een reis naar echte slow fashion.